Πώς να ξεπεράσεις έναν χωρισμό…
Τι κάνεις μετά από έναν χωρισμό; Εμμονή, παρακολούθηση στα κοινωνικά δίκτυα, αυτοκαταστροφή, ξενύχτια με φίλους, αναπαράσταση της σχέσης ξανά και ξανά, οργή, θλίψη…;
Η διαχείριση ενός χωρισμού διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και ιδιαίτερα διαφέρει από άνδρες σε γυναίκες. Κατά προσέγγιση πάντα, οι γυναίκες φαίνεται να διαχειρίζονται καλύτερα έναν χωρισμό, ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν και εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους πολύ πιο εύκολα, πολύ πιο γρήγορα.
Τα κοινωνικά στερεότυπα του τύπου “Οι άνδρες δεν κλαίνε” έχουν ποτίσει γενιές και γενιές το ανδρικό υποσυνείδητο, εμποδίζοντας τους να αποφορτιστούν συναισθηματικά.
Κατά συνέπεια, οι άνδρες διαχειρίζονται πιο παρορμητικά κι επιπόλαια έναν χωρισμό, κρύβοντας τα πραγματικά τους συναισθήματα πίσω από ένα προσωπείο δυναμισμού κι αδιαφορίας.
Το θέμα είναι ότι έτσι, πιο πολύ χάνουν παρά βρίσκουν τον εαυτό τους, σε αντίθεση με τις γυναίκες που τελικά περιέρχονται σε μια ποιοτικότερη συναισθηματική κατάσταση.
Ένας χωρισμός επίσης δεν έχει πάντα την ίδια ένταση. Εξαρτάται από την ηλικία, από τον χρόνο δέσμευσης, από τα κοινά βιώματα του ζευγαριού κι ένα σωρό παράγοντες που ο καθένας μας γνωρίζει πολύ καλά. Άλλο πράγμα η απώλεια ενός εφηβικού έρωτα κι άλλο η λήξη μιας μακρόχρονης σχέσης ή ενός γάμου.
Δεν θα στηριχτώ στο τετριμμένο ότι “ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος” αφού πολλές φορές διατηρείται έστω μια μικρή επαφή των διαζευγμένων. “Μικρός θάνατος” χαρακτηρίζεται ένας χωρισμός όταν κόβεις κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τον/την πρώην, αποφασίζοντας πως δεν υπάρχει πια- τουλάχιστον για ‘σένα.
Προφανώς έχει διαφορά αν είσαι ο θύτης ή το θύμα ενός χωρισμού ή απλά πρόκειται για κοινή διαπίστωση. Παρόλ’ αυτά το κάθε φύλο αργά ή γρήγορα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του και να συνεχίσει. Δεν είναι μονόδρομος. Ο καθένας βρίσκει τη δική του δίοδο, αλλά ακροθιγώς προτείνουμε τα παρακάτω βήματα (κυρίως για το θύμα… 😀 ) :
1. Όχι στα κοινωνικά δίκτυα.
Σταμάτα να τσεκάρεις στο facebook τι κάνει και που βρίσκεται. Δεν είναι δυνατόν να πας παρακάτω αν συνεχώς πρέπει να αντιμετωπίσεις αληθινές ή ψεύτικες δημοσιεύσεις για το τι κάνει, που βρίσκεται πώς περνάει. Πρέπει να ξεπεράσεις αυτό το στάδιο της εμμονής.
2. Δες τους φίλους σου.
Οι καλύτεροι σου φίλοι σε ξέρουν καλύτερα από τον εαυτό σου. Ζήτα τη συμβουλή τους και την υποστήριξη τους. Μια φορά όμως. Δεν χρειάζεται ο χωρισμός σου να είναι το μόνιμο θέμα, γιατί το πιο πιθανό και λογικό είναι να αραιώσουν κι αυτοί κάποια στιγμή.
3. Θυμήσου τον εαυτό σου.
Είχες ζωή και πριν μπεις σε αυτή τη σχέση. Θυμήσου τα χόμπι σου, τη μουσική σου, τη δουλειά σου, την παρέα, την ελευθερία σου. Όχι ότι τα εγκατέλειψες όλα μέσα σε μια σχέση (ελπίζω). Απλά θυμήσου την προηγούμενη ζωή σου προτού χαράξεις νέα πορεία.
4. Γυμνάσου.
Στο μυαλό σου η απώλεια του αγαπημένου σου προσώπου μπορεί να παρομοιαστεί με την έλλειψη νικοτίνης όταν κόβεις το τσιγάρο. Κοινώς βιώνεις σύνδρομο στέρησης…
Ο καλύτερος τρόπος για να επιταχύνεις την απεξάρτηση από οποιονδήποτε εθισμό είναι η ενδυνάμωση της φυσικής σου κατάστασης . Το μυαλό και το σώμα σου έχουν μια συμβιωτική σχέση.
Ένα δυνατό μυαλό συνοδεύει ένα υγιές σώμα και αντίστροφα. Η εντατική εκγύμναση του σώματος σου όχι μόνο θα σου χαρίσει δύναμη και θα σε βοηθήσει να ανακάμψεις συναισθηματικά, αλλά θα ενισχύσει και την συνολική σου αυτοπεποίθηση προς το αντίθετο φύλο.
5. Αποστασιοποιήσου.
Ακόμη κι αν τον/την έχεις διαγράψει από οποιοδήποτε κοινωνικό δίκτυο, είναι φυσιολογικό να τον/την σκέφτεσαι. Δεν γίνεται να φρενάρεις τη σκέψη. Απλά προσπάθησε να παρατηρείς και να αναλύεις τις αναμνήσεις και τη σκέψη σου σαν θεατής, σαν τρίτο πρόσωπο.
Θα εκτιμήσεις και θα φυλάξεις τις ωραίες στιγμές αλλά θα πάρεις και πολλές απαντήσεις για το τι πήγε στραβά αποκτώντας ταυτόχρονα μεγαλύτερη αυτογνωσία. Όλες οι εμπειρίες μας έχουν νόημα , αφού αναπόφευκτα μας οδηγούν στον τελικό προορισμό μας…
Αγάπη είναι όταν συναντάς κάποιον, να σου λέει κάτι καινούργιο για τον εαυτό σου
Μολιέρος
6. Κοινωνικοποιήσου.
Κάποια στιγμή ναι, θα ξαναβγείς στον έξω κόσμο. Κάνε παρέα με ανθρώπους που αγαπάς, με ανθρώπους που περνάς καλά ή ακόμη και με ανθρώπους που ενδεχομένως νομίζεις ότι δεν έχεις κανένα σημείο επαφής.
Οι συναναστροφές σε “βγάζουν από το καβούκι σου” και σε βοηθούν να ξαναβρείς τις ισορροπίες σου. Αργά ή γρήγορα πάντως ο έρωτας θα ξαναχτυπήσει την πόρτα σου (κλισέ), κοίτα να την έχεις ανοιχτή.
Χώρισα πρόσφατα με μια.κοπέλα που με αγαπούσε πολυ, λόγω πανελλήνιων αλλα και λόγω στήριξης που δεν είχε απο τη μεριά μου.Υπήρχαν πολλοι καυγάδες.Θέλω να ξαναείμαι μαζι της. Να τη περιμένω; Αξίζει; Αν ναι το διάστημα των τριών μηνών μέχρι το καλοκαίρι να τη ς δείξω οτι τη σκέφτομαι ή θα το πάρει επάνω της;Μήπως για ενα τρίμηνο να εξαφανιστώ και να της έστελνα μυνήμα μέτα;
Να σου πω την αλήθεια σχεδόν όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο. Σίγουρα ένα blog δεν μπορεί να σου δώσει μαγικές λύσεις, ούτε μπορεί να αντικαταστήσει τη συμβουλή ενός φίλου! Από αυτά που λες όμως μπορώ να σου πω ότι πρέπει να στηρίζουμε τις επιλογές και την προσπάθεια των ανθρώπων που επιλέγουμε στη ζωή μας. Αν αξίζει να την περιμένεις μόνο εσύ το ξέρεις. Δεν υπάρχουν χρονικά όρια για να δείξεις σε κάποιον ότι τον αγαπάς κι ότι μετάνιωσες. Πάντως η απομάκρυνση με το ζόρι δεν είναι ο,τι καλύτερο. Κάνε αυτό που νιώθεις κι εσύ κι εκείνη τη στιγμή που θα το νιώσεις και ο χρόνος θα φέρει αυτό που είναι να φέρει. Μην στεναχωριέσαι πάντως και κάνε αυτό που είναι να κάνεις χωρίς να μετανιώνεις. Αυτό μπορώ να στο πω με σιγουριά!